My Poems translated into Greek

Ram Krishna Singh

Συλλογή Ποιημάτων

Δευτέρα, 7 Οκτωβρίου 2013

Η σιωπή μου (1985)

1

Αυτή είναι το δέντρο

πράσινη και πλατιά

πλούσια ντυμένη

ξέχειλη

με τα μανίκια απλωμένα

τα πάντα ευλογεί

στη δροσερή σκιά της

η ερημιά γεμίζει

με αέρινα τραγούδια

νιώθω

πιο κοντά στο Θεό 

2

Εκείνο το δέντρο το φθινοπωρινό

από αυτό το παραθύρι

μοιάζει με νεαρή γυναίκα

γυμνή

διεγερτικά πουλιά

νά ‘ρθούν

να τη φιλήσουν και να παίξουν

αύριο

σαν επιστρέψει η άνοιξη

θα παραείναι όμορφη

για να την αγγίξουν

3

Νιώθω τα υαλώδη της ρευστά

στα βαθιά ερωτικά μου άλματα

απ’ την ψυχή με αχνοφεγγίσματα

κυλά η πνοή της μάσα στις φλέβες μου:

αυτός της σάρκας ο υποτελής ερυθριά

καθώς πίνω το άπειρο μέσα της

4

Σφίγγω τα χέρια σου

και νιώθω το αίμα

να κυλά μανιασμένα

στις αρτηρίες σου

μες σε σιωπή τουλίπας 

5

Είναι το άρωμα

ή το κορμί σου

που ωθεί τη νύχτα

στη μέθη;

τα πλούσια χείλη σου

βγάζουν φωτιά

μες σε σιωπή υπέροχη

αναδίδεις ευωδιά

από λουλούδια και νερό

μπορώ ν’ αναζητήσω

τη φωνή μου

στα στήθια σου;

6

Τυφλός

βλέπω την ομορφιά της

κουφός

ακούω τη μελωδία της

αδαής

μετέχω στη γνώση της

φτωχός

μοιράζομαι τα πλούτη της

μέσα μου

η μορφή της κυβερνά την καρδιά μου

κι όμως της σκόνης η μαυρίλα

καλύπτει το είναι μου

δεν κατανοώ

τα λόγια τα κρυμμένα

κι αν κάθομαι

κάτω απ’ της αγάπης της το δέντρο

είναι ακόμα μακριά μου

ένα βήμα μονάχα

αν μπορούσα να κάνω

κι εισέρχομαι

στο κιόσκι της αιωνιότητας 

7

Η καλύτερη ποίηση

είναι γυναίκα

σαφής, ιδιαίτερη, θελκτική

η πιο ωραία απ’ όλες

8

Τι είναι

τούτο το φως

το δίχως ακτίνες

που λάμπει

μέσα στα μάτια σου;

9

Έχει διαγνωστεί ως ψυχιατρική περίπτωση

τα πόδια της σφιχτοδεμένα με αλυσίδες

πάνω-κάτω μέσα στο δρόμο σέρνεται

γυμνή χωρίς τροφή

ξεπαγιάζει το Δεκέμβρη

κουλουριάζεται δίπλα στον οχετό

απαρατήρητη απ’ τους κατοίκους στο σοκάκι

φτιάχνει πυρά θριάμβου με κλαδιά, χαρτιά

παπούτσια πεταμένα και κουρέλια

κάτω απ’ τη γέφυρα ρουφώντας τσάι

ακούω το καμπανάκι να χτυπά στο Rajghat

προσκυνητές τρέχουνε να προλάβουν το τρένο

10

Μεταξύ δυο διψασμένων δέντρων στέκει σαν θάλασσα ομορφιάς

και κοιτά τους ψαράδες που περνούν τ’ απόγεμα

τα μάτια της είναι ψάρια μα κανείς δε νοιάζεται

τα θορυβώδη φύλλα πέφτουν κι αναπαύονται

προτού η φλόγα σιγάσει εκείνη βλέπει

στα λοφώδη ανεβοκατεβάσματα τα σπασμένα της βραχιόλια

και κρύβει ρόδο που κλαίει μέσα στο σάρι της.

11

Η αγελαδίτσα τρώγει σε

τόπο βίας ξαπλώνει

σε γρασίδι που είναι τάφος

άγρια θεριά και ταύροι περικυκλώνουν

ποιος θα ακούσει την αγωνία της σαν

οι θεοί γεννηθούν από τα σπέρματά τους;

12

Για να εκφραστεί σεξουαλικά

το πλήθος τον βολεύει μέσα στο λεωφορείο

κατά τη διάρκεια του Puja τρίβει με δύναμη

το πουλί του στων γυναικών τον πισινό

πριν αγριέψουν τα πράγματα κατεβαίνει

στο Sabuj Samaj να ψάξει

καινούριο μέρος στο Pandal

τα μάτια της Durga είναι παραθολωμένα για να δούν

τις σκοτεινές επιθυμίες της νιότης

να συνωστίζονται στο όνομα της θρησκείας

του Puja, του πολιτισμού, και της παράδοσης

---όλα εθνική ζημία---

ενόσω οι δειλοί φοβούνται

των αγοριών και κοριτσιών

το ελεύθερο πλησίασμα

η κυβέρνηση μαζεύει

κακοποιούς με ζήλο

πιέζοντας κι αναγκάζοντας

να τηρήσουν το νόμο και την τάξη, ποιος ενοχλείται

με το βιασμό και το κεράτωμά τους μες στο πλήθος;

13

Πληρώνει κέρματα

μόνο για να κοιτάξει

το ηλιοκαμένο πρόσωπο

πίσω από τις τοσοδούλες τρύπες

ίσως του μοναδικού της σάρι

η ορμή είναι να σκίσει

το περιτύλιγμα που κρύβει

το πραματάκι αλλά

είναι πολύ δειλός ώστε ν’ ανοίξει

την καρδιά του παγιδευμένος

στου σανδαλιού της την καμπύλη

14

Ενώ χάιδευα και πασπάτευα

ξαπλωμένος στο κορμί της πάνω

εκείνη υπολόγιζε εάν

μπορούσε καινούριο σάρι ν’ αγοράσει

μ’ αυτά που θα την πλήρωνα

απόψε

15

Στης άνοιξης την ολόγιομη νιότη

αυτός ξεκουμπώνει

την πολύχρωμη φούστα

πάνω στο άλικο το μαξιλάρι

νιώθει το φθινόπωρο

να ρίχνει κάτω

τα φύλλα της χρονιάς

κάπου στα μέσα γέρνει

σαν κλαρί τσακισμένο

στο τέλος

ο αγέρας σβήνει

λίγα ακόμα χρώματα

16

Σκυμμένη μέσα στον ήλιο

καθάριζε

άσπρα και κίτρινα σπέρματα

που σαπίζαν τη μήτρα της

κι όμως ένιωθε ευγνώμων

ήτανε ζωντανή

17

Γεμάτη μυστήριο αποκρύπτει

όλα τα πάθη της

κοιτώντας ευθεία κάνει

πως δεν μέ ‘χει δει

18

Μέσα στο δάσος του κορμιού της

και των βυζιών της τους γκρεμούς

είν’ ο ληστής

είδα να δραπετεύει

η σελήνη

πάνω απ’ το ρέμα ψες

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΛΕΞΙΑ ΗΛΙΑΔΟΥ

Αναρτήθηκε από Αλεξία Ηλιάδου (synas) στις 12:27 π.μ.

http://ramkrishnasinghingreek.blogspot.in/